…sam musi płonąć” – te słowa prof. Ludwika Hirszfelda stały się mottem moich działań zawodowych i artystycznych. Niektórzy z Was pewnie wiedzę, że oprócz nauczania (od 22 lat języka polskiego i od prawie 10 – zajęć komputerowych), prowadzę w szkole dodatkowe zajęcia artystyczne, na których staram się zaszczepić w swoich uczniach miłość do rękodzieła. Robię to oczywiście w czasie wolnym, społecznie i całkowicie bezpłatnie – daję zarówno swój czas, jak i materiały.

A co robimy na takich zajęciach?

We wrześniu wprowadziłam dzieciaki w arkana scrapbookingu – ich pierwsze zmagania z papierem zaowocowały zbiorem wspaniałych kartek:

Kolejne zajęcia artystyczne upłynęły nam pod znakiem jesiennego recyklingu – z rolek po papierze toaletowym i strzępków gazet robiliśmy wesołe sówki 🙂

W październiku na zajęciach artystycznych dzieci poznawały podstawy haftu krzyżykowego… dwie godziny mozolnego dzielenia mulin, nawlekania igieł, cofania krzywych i poplątanych ściegów… łzy złości i euforia powodzenia… Chłopcy w stawianiu swych pierwszych krzyżyków radzili sobie równie dobrze, jak dziewczęta 🙂 Na kolejnych zajęciach kończyliśmy swoje haftowane serduszka, a następnie umieszczaliśmy je na kartkach okolicznościowych:

Na zajęciach artystycznych w dniu 8 listopada uczniowie tworzyli swoje pierwsze LO – czworo dziesięciolatków (w tym jeden chłopiec!) i jedna ośmiolatka poradzili sobie z tym bardziej niż wspaniale! Ich LO-sy dorównują pracom doświadczonych dorosłych scraperów! Ponieważ jednak było to pierwsze takie zadanie, zaproponowałam dzieciom pracę do mapki. Nie wszyscy mieli ze sobą zdjęcia (nawet ja go zapomniałam przynieść), ale zamarkowaliśmy sobie miejsce – zdjęcie zawsze można dokleić 🙂 Najpierw wykonywaliśmy mediowe tło (dziękujemy Łukaszowi za pożyczenie farb!) – było przy tym trochę brudzenia rąk, później wybieraliśmy odpowiednie dodatki i układaliśmy kompozycję. Zwieńczeniem zajęć były – jak zawsze – zdjęcia prac, zdjęcia z pracami i zdjęcia przy pracach 🙂 Uczestnicy mogą być naprawdę z siebie dumni!

Na ostatnich zajęciach artystycznych gościliśmy  panią Agnieszkę, która wprowadziła uczestników zajęć w tajniki haftu matematycznego. Zanim jednak zaczniemy podziwiać prace uczestniczek, czeka nas trochę teoretycznej wiedzy na ten temat: “Początki haftu matematycznego sięgają końca XIX wieku, kiedy nauczycielka Mary Everest Boole chciała swoim uczniom ułatwić zrozumienie matematyki, a konkretnie geometrii. Za pomocą kolorowych sznurków tłumaczyła linie krzywe. Jak to zwykle bywa – z jednego narodziło się drugie i tak matematyka stała się inspiracją dla haftu. Haft matematyczny to bowiem nic innego, jak wyszywanie geometrycznych i przestrzennych form z takim użyciem kolorów i kształtów, by tworzyły niepowtarzalną całość. Początkowo haftowano na gwoździach wbitych w deskę lub dyktę, które były pokryte aksamitem. Gwoździe wbijano w ten sposób, aby tworzyły schemat obrazka – najpierw były to przede wszystkim żaglowce i geometryczne formy, później, w miarę rozwoju czasu zaczęto haftować i inne kształty. Podstawą haftu na gwoździach jest porządek i symetria – krótkie odcinku sznurków tworzą złudzenie optyczne w postaci kół, fali czy elips, a tak naprawdę są to proste odcinki umieszczone stycznie do siebie pod różnymi kątami. Ich tworzenie oparte jest na prostych zasadach matematycznych, których znajomość wystarczy do wymyślenia wzoru. Z czasem gwoździe zastąpiono igłami, a deski kartkami papieru. Obecnie haft matematyczny przede wszystkim tworzony jest na tekturkach, które dziurkuje się albo zwykłą igłą, albo specjalnym narzędziem na nakłuwania. Do haftowania używana jest mulina, którą należy rozdzielić na pojedyncze nitki. Co ważne nie stosuje się w nim żadnych węzełków czy supełków – wszystkie nitki są przyklejane do tekturki za pomocą taśmy klejącej tak, aby spodnia część haftu była jak najbardziej gładka. Mimo że materiały się zmieniły, to zasady pozostają te same, więc spokojnie można próbować haftować zarówno na drewnie, jak i na tekturze.” [źródło] A teraz zapraszam na sesję zdjęciową z naszych lutowych zajęć!

Drodzy Komentatorzy! Pamiętajcie, aby zostawić adres swojego miejsca w sieci – bardzo chętnie Was tam odwiedzę :)🙂